Σαν να μην έφτανε ο διογκωμένος και δυσλειτουργικός Δημόσιος Τομέας που γονάτισε τη χώρα, το κράτος έχει πάρει υπό την προστασία του σειρά επαγγελματιών που ουσιαστικά τους θέτει εκτός κανόνων ανταγωνισμού, διασφαλίζοντάς τους γερά και σίγουρα εισοδήματα εφ’ όρου ζωής, εις βάρος πάντα των υπολοίπων ανύποπτων φορολογούμενων! Είναι τόσο παγιωμένη αυτή η άρρωστη πρακτική, που οι περισσότεροι Έλληνες δεν δύνανται να αντιληφθούν τη στρεβλότητα που υφίσταται εις βάρος τους, θεωρώντας πως «για να συμβαίνει τόσα χρόνια –αυτές οι αντισυνταγματικές διακρίσεις και ανισότητες- θα πρέπει να είναι αναγκαίο κακό»!
Όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις, επιδεικνύοντας παροιμιώδη θεσμική ανευθυνότητα και αδιαφορία για το δέον γενέσθαι και το συμφέρον του (δήθεν) κυρίαρχου λαού, υποχωρούσαν σε όποιον τις εκβίαζε και δέχονταν το όποιο αίτημα-απαίτηση, δημιουργώντας μια χώρα-τσίρκο για τους Ευρωπαίους και φυλακή για τους πολίτες τους! Είτε ταξιτζής είναι αυτός που απαιτεί με το «έτσι θέλω» να ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις του, είτε αγρότης που χωρίζει τη χώρα στα δύο, είτε προνομιούχος εργαζόμενος ΔΕΚΟ, γνωρίζει άριστα πως αν γίνει φορτικός ή απειλητικός η (όποια) κυβέρνηση –έως τώρα τουλάχιστον- θα καμφθεί, δεχόμενη ακόμα και ανθρωποθυσίες αθώων! Έτσι λειτουργούσαμε έως τώρα, έτσι νομίζουν κάποιοι ότι πρέπει να συνεχίσουμε να λειτουργούμε!
Αυτό που βιώνει η χώρα μας τις τελευταίες ημέρες είναι άλλη μια έκφανση αυτής της διακομματικής (και διαχρονικής) κυβερνητικής ανεπάρκειας! Αυτής της ανεύθυνης τάσης για ικανοποίηση οποιουδήποτε φωνάζει, αποκλείει δρόμους, απειλεί, καθυβρίζει τους συμπολίτες του και υβρίζει κάθε έννοια λογικής και Δικαίου, εκβιάζει, πιέζει, ή επιστρατεύει τις… γνωστές μεθόδους που χαρακτηρίζουν ένα πελατειακό κράτος, όπως είναι το δικό μας.
Τα «κλειστά επαγγέλματα», πού παρόμοια έννοια δεν υπάρχει στον υπόλοιπο πολιτισμένο κόσμο μετά τα σκοτεινά χρόνια του Μεσαίωνα, αποτελούν έναν εντελώς αντισυνταγματικό μηχανισμό προστασίας κάποιων ολίγων εις βάρος των πολλών. Είναι ένας μηχανισμός διασφάλισης εισοδήματος κάποιων συμπολιτών μας, με τον οποίο οι άνθρωποι αυτοί εξαιρούνται από τη δοκιμασία του ανταγωνισμού, του επιχειρηματικού ρίσκου, της μέγιστης δυνατής προσπάθειας, τον κίνδυνο αποτυχίας, και γενικά από όλα αυτά που χαρακτηρίζουν τη ζωή και τη καθημερινή προσπάθεια όλων ημών των υπολοίπων στον αγώνα διασφάλισης της επιβίωσής μας. Η άλλη πλευρά του νομίσματος είναι η απαγόρευση όλων των υπολοίπων πολιτών να ασχοληθούν με ορισμένα επαγγέλματα! Με το «έτσι θέλω» της κάθε κάστας και με τις πλάτες ενός κράτους που θέλει να δείχνει ψευδοευαισθησία για κάποιους, επιδεικνύοντας την ίδια στιγμή σκληρότητα, αδιαφορία και αναλγησία για τους υπόλοιπους!
Αποτελέσματα των «κλειστών» επαγγελμάτων στις τσέπες μας
Ας δούμε, όμως, το πρακτικό –και επώδυνο για εμάς- σκέλος αυτής της τριτοκοσμικής κατάστασης. Αν και η λογική υποδεικνύει ότι σε μια ευνομούμενη χώρα μπορεί ο καθένας να ασκήσει το επάγγελμα που επιθυμεί και να αγωνιστεί για να επιβιώσει, η χώρα μας δεν ακολουθεί την κοινή αυτή λογική. Σε αντίθεση με χώρες όπως π.χ. η Βουλγαρία, όπου για να αποκτήσεις άδεια δημόσιου μεταφορέα καταβάλλεις μόλις… 300 ευρώ και πας κατευθείαν να αγοράσεις ένα φορτηγό, στην Ελλάδα δεν μπορείς, γιατί πολύ απλά το κράτος, παρά τη ζήτηση λόγω αυξημένων, με τη πάροδο των ετών, μεταφορικών αναγκών, έχει πάψει να παρέχει άδειες από τη… δεκαετία του ’70! Έδωσε όσες έδωσε τότε, με τη καταβολή εκ μέρους των ενδιαφερομένων ενός απλού παραβόλου και έκτοτε… έπαψε να δίνει! Αποτέλεσμα;
Πρώτον: Όσο περνούσαν τα χρόνια και αυξάνονταν οι ανάγκες μεταφορών, τόσο αυξανόταν το έργο των μεταφορέων που είχαν εξασφαλίσει την πολύτιμη άδεια, με αποτέλεσμα να κερδίζουν συνεχώς και περισσότερα χρήματα, αν και υπήρχε «χώρος» για δραστηριοποίηση και άλλων μεταφορέων, που όμως τους απαγορευόταν η δραστηριοποίησή τους στις μεταφορές, κάτι που θα λειτουργούσε ευεργετικά για όλους εμάς, όχι όμως για τους παλαιούς και… τυχερούς μεταφορείς!
Δεύτερον: Ως αποτέλεσμα του πρώτου, και λόγω των λιγότερων φορτηγών από όσα «απαιτούσε» η αγορά, τα κόμιστρα των μεταφορών αυξάνονταν συνεχώς, αφού καταστρατηγούνταν οι κανόνες του ελεύθερου ανταγωνισμού, ο οποίος –αν λειτουργούσε- θα «έφερνε» περισσότερα φορτηγά στην αγορά και τα κόμιστρα αναγκαστικά θα μειώνονταν! Γι αυτό, πλέον, στοιχίζει περισσότερο η μεταφορά ενός κοντέινερ από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα, απ’ ότι από τη Θεσσαλονίκη στο… Ντίσελντορφ της Γερμανίας! Αυτό απαντά και στην απορία των αφελών για ποιο λόγο τα μήλα Πηλίου στοιχίζουν λιγότερο στο Βερολίνο, απ’ ότι στη Καλαμάτα! Οι Έλληνες καταναλωτές δηλαδή, πληρώνουν ΤΑ ΠΑΝΤΑ ακριβότερα από όσο θα τα πλήρωναν αν το κράτος έδινε ελεύθερα άδειες δημόσιων μεταφορών, γιατί… τα πάντα μεταφέρονται! Όλες αυτές τις δεκαετίες πληρώνουμε με κάθε μήλο, πατάτα, αυτοκίνητο, γάλα, γιαούρτι κ.ο.κ. ένα ποσόν «κερατιάτικα», μόνο και μόνο γιατί το κράτος δεν προνόησε να προστατεύσει τα συμφέροντα των πολιτών του, προτάσσοντας και προτιμώντας τη σκανδαλώδη κάλυψη των συμφερόντων μιας επαγγελματικής ομάδας! Αυτό το καθεστώς θέλουν οι δημόσιοι μεταφορείς να συνεχισθεί, γιατί ακριβώς αυτό το παράλογο καθεστώς τους διασφαλίζει άφθονα και εύκολα κέρδη! Όταν ρωτούνται οι εκπρόσωποί τους για τα κόστη μεταφοράς, ψελλίζουν κάτι απαράδεκτα περί… τιμών βενζίνης και διοδίων! Λες και π.χ. στην Ιταλία δεν υπάρχουν διόδια και η βενζίνη μοιράζεται δωρεάν.
Τρίτον: Αποτέλεσμα των δύο παραπάνω είναι η εκτόξευση στα ύψη της αξίας των αδειών (ναι, αυτών των παλιών που ανακυκλώνονται από χέρι σε χέρι, διασφαλίζοντας λαμπρό μέλλον στους κατόχους τους). Αν θέλεις να γίνεις δημόσιος μεταφορέας θα πρέπει να απευθυνθείς όχι στο κράτος, αλλά, σε αντίθεση με αυτό που συμβαίνει σε ολόκληρο το πολιτισμένο (και απολίτιστο) κόσμο, σε κάποιον παλιό μεταφορέα που διαθέτει από δεύτερο, τρίτο ή δέκατο τρίτο χέρι τη πολύτιμη άδεια και να του τη χρυσοπληρώσεις με 200 χιλιάδες ευρώ περίπου! Τόσα έδωσαν όλοι οι προηγούμενοι που την αγόρασαν, τόσος πλούτος μετακινήθηκε από χέρι σε χέρι (αφορολόγητα, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία), τέτοιες περιουσίες έφτιαξε το κράτος με την ανευθυνότητά του και όλο αυτό γιατί διαθέτοντας μια τέτοια άδεια εξασφαλίζεις τη ζωή σου έξω από κάθε έννοια ανταγωνισμού, αγώνα ή ρίσκου! Έτσι, όποιος μεταφορέας πάει προς συνταξιοδότηση πουλάει τη «χρυσή» άδειά του, προσποριζόμενος ένα τεράστιο ποσόν. Είναι σαν να αγοράζεις άδεια π.χ. λειτουργίας ιατρείου δίχως σπουδές, με κέρδη εξασφαλισμένα βρέξει-χιονίσει! Έτσι, ανταγωνισμός δεν υφίσταται, η αυτοκρατορία των μεταφορέων καλά κρατεί και οι αφελείς καταναλωτές συνεχίζουν να πληρώνουν φέσια! Ποιος, όμως, ενδιαφέρεται γι αυτούς;
Θέλουν πάση θυσία να συνεχισθεί ο παραλογισμός γιατί τους βολεύει!
Οι νυν κάτοχοι αυτών των πολύτιμών αδειών λένε κάτι λογικοφανές, αλλά στη βάση του καθόλου λογικό: «Αν αφήσετε ελεύθερες –δηλαδή φθηνές- τις άδειες… απαξιώνετε τη περιουσία μας που δώσαμε τόσα λεφτά για να την αποκτήσουμε». Εννοούν δηλαδή ότι πρέπει να συνεχισθεί αυτή η παράλογη και ληστρική για τους καταναλωτές κατάσταση για να εκπληρωθεί η επιθυμία τους για εύκολη επίλυση του βιοποριστικού τους προβλήματος, αφού… «ξόδεψαν τόσα λεφτά για να πάρουν την άδεια»! Είναι σα να κυκλοφορεί ένας πλαστός πίνακας του Βαν Γκόγκ και να επωφελούνται της υψηλής του τιμής όλοι οι ενδιάμεσοι κάτοχοι και πωλητές, επί 30 χρόνια και, όταν αποκαλυφθεί η πλαστότητά του, να διαμαρτύρεται ο τελευταίος κάτοχος γιατί ξόδεψε πολλά λεφτά για την αγορά του πίνακα, μιλώντας για «απαξίωση του περιουσιακού του στοιχείου», επιμένοντας να… αγνοήσουμε τη πλαστότητα και να συνεχίσουμε να αγορο-πουλάμε τον πίνακα ως… γνήσιο, για να μη πληγούν τα συμφέροντά του!
Αυτή ακριβώς είναι η νοσηρή κατάσταση που βίωνε έως τώρα η χώρα μας, και αυτό εννοούμε όταν συχνά λέμε πως το πρόβλημά μας δεν είναι απλά δημοσιονομικό, ή κλεμμένων χρημάτων, όπως ισχυρίζονται πολλοί απλοϊκοί ανόητοι γύρω μας, αλλά βαθύτατα δομικό – και γι’ αυτό λίαν επικίνδυνο!
Οι συμβολαιογράφοι στην Ελλάδα και στην υπόλοιπη Ευρώπη
Ούτε το επάγγελμα του συμβολαιογράφου είναι ελεύθερο! Δεν λειτουργεί οιαδήποτε έννοια ελεύθερου ανταγωνισμού (και) σ’ αυτό. Όποιος είναι συμβολαιογράφος, αναλαμβάνοντας το συμβολαιογραφείο κάποιου παλαιότερου συμβολαιογράφου, έχει εξασφαλίσει λαμπρό μέλλον, κι ας παιδευόμαστε όλοι οι υπόλοιποι για μια θέση στον ήλιο… Κι ας ήμασταν καταλληλότεροι ως συμβολαιογράφοι. Η πίτα είναι μοιρασμένη από πριν!
Όχι μόνο ο αριθμός τους, αλλά και οι αμοιβές των υφιστάμενων συμβολαιογράφων δεν υπόκεινται σε κανόνες ανταγωνισμού. Είναι υψηλότατες και καθορίζονται με κριτήρια που δεν έχουν σχέση με το χρόνο εργασίας, τον κάματο, τη δυσκολία κάποιας περίπτωσης, κτλ. Δεν δύναται, δηλαδή, κάποιος συμβολαιογράφος να ζητήσει για δουλειά μιας ώρας π.χ. 30 ή 50 ευρώ, θέλοντας να ανταγωνισθεί τον διπλανό του, γιατί… δεν υπάρχει λόγος ανταγωνισμού! Υπάρχει άφθονο ψωμί για όλους! Δεν μπορεί, λοιπόν, κάποιος συμβολαιογράφος να ανταγωνισθεί τον συνάδελφό του προσφέροντας την ίδια υπηρεσία σε καλύτερη τιμή –όπως ορίζει η λογική της ελεύθερης αγοράς και όπως θα γινόταν αν «άνοιγε» σε όλους το επάγγελμα- αφού για τη διασφάλιση… ηρεμίας και παχυλών αμοιβών όλων των συμβολαιογράφων έχει φροντίσει το κράτος! Φυσικά εις βάρος (πάντα) των υπόλοιπων πολιτών του! Για την παροχή υπηρεσίας που σε μια ελεύθερη αγορά θα στοίχιζε 50 ή 100 ευρώ, αυτός θα λάβει 300 ή… 5.000 ευρώ! Αδιαπραγμάτευτα! Κι αυτό γιατί, κόντρα σε οποιαδήποτε λογική, δεν θα αμοιφθεί π.χ. για μια μεταβίβαση ακινήτου βάσει του χρόνου που σπατάλησε, ή του μόχθου που υπέστη, αλλά βάσει της… αξίας του ακινήτου! Αμοίβεται δηλαδή σαν να ήταν… συνιδιοκτήτης του ακινήτου, αφού μόνο οι συνιδιοκτήτες έχουν λαμβάνειν ποσοστά επ’ αυτού!
Οι συμβολαιογράφοι αμοίβονται ως εάν ήταν… συνιδιοκτήτες κάθε ακινήτου που μεταβιβάζεται!
Έτσι, χονδρικά μιλώντας, για τη μεταβίβαση ενός δωματίου αξίας 20.000 και μιας μονοκατοικίας ενός εκατομμυρίου ευρώ, για τα συμβόλαια των οποίων οι συμβολαιογράφοι απασχολούνται τον ίδιο χρόνο, δεν θα λάβουν παρόμοια αμοιβή, αλλά, στη περίπτωση της μονοκατοικίας… πενήντα φορές μεγαλύτερη! Ακριβώς σαν να πουλήθηκε ακίνητο στο οποίο ήταν συνιδιοκτήτες! Με αυτή την περίεργη λογική, το κάθε ακίνητο παρουσιάζει το παράδοξο χαρακτηριστικό να «κουβαλάει» μεγαλύτερη αφανή αξία από το 100% της εμφανούς αξίας του! Στο κάθε δηλαδή ακίνητο της χώρας, υπάρχει (έως τώρα τουλάχιστον) μια ενσωματωμένη αξία κρυμμένη, η οποία φανερώνεται και αποκτά απτή υπόσταση άμα τη… πωλήσει του ακινήτου!
Εξαιτίας αυτών των παραδοξοτήτων, δεν δύναται ο αγοραστής ενός ακινήτου να αναζητήσει φθηνότερη συμβολαιογραφική υπηρεσία, όπως θα μπορούσε να βρει φθηνότερο συνεργείο για το αυτοκίνητό του, ή γιατρό για το συκώτι του!
Αμοιβή εντελώς ανεξάρτητη από το χρόνο και τη ποιότητα της παρεχόμενης υπηρεσίας!
Εδώ ερχόμαστε σε μια άλλη παράλογη κατάσταση, χαρακτηριστική της χώρας που ζούμε: Αν και η λογική –που υφίσταται παντού, αλλά όχι στην Ελλάδα- προβλέπει την αμοιβή ενός εργαζόμενου ΑΝΑΛΟΓΑ με την εργασία που προσφέρει, εδώ βλέπουμε κάποιον να εισπράττει χρήματα δίχως να προσφέρει οιαδήποτε υπηρεσία, ή να προσφέρει ελάχιστη υπηρεσία και να αμοίβεται όχι σύμφωνα με το χρόνο και τον κόπο που αφιέρωσε στην υπηρεσία αυτή, αλλά σύμφωνα με την… αξία (και αυτός!) του ακινήτου που πωλείται, και για το οποίο καλείται να ελέγξει τους τίτλους! Άλλος ένας αφανής συνιδιοκτήτης των ακινήτων που (νομίζουμε πως) μας ανήκουν καθ’ ολοκληρίαν, αλλά στην ουσία έχουν λαμβάνειν από αυτά διάφοροι άλλοι ποικιλώνυμοι συμπολίτες μας, επειδή πίεσαν το κράτος και αυτό μας παρέδωσε στις ορέξεις τους.
Την ίδια στιγμή, όλοι αυτοί οι επαγγελματίες αντιδρούν λυσσαλέα στην προοπτική ένταξης στην ελληνική αγορά αλλοδαπών συναδέλφων τους, προερχόμενων από άλλες χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης! Το να εισπράττουμε ποικιλόνυμες ενισχύσεις, Πακέτα Στήριξης, Leader, ΕΣΠΑ, κ.ά. προερχόμενα από τις τσέπες αυτών των Ευρωπαίων πολιτών είναι επιθυμητό, το να επιτρέψουμε σε αυτούς τους πολίτες της Ε.Ε. να είναι… πολίτες της Ε.Ε., βελτιώνοντας τις παρεχόμενες υπηρεσίες προς εμάς, είναι ανεπιθύμητο! Αντίκειται στα συμφέροντα όλων αυτών των μειονοτήτων που εμμέσως σιτίζονται από το Κράτος –αφού τα έσοδά τους διασφαλίζονται με αντισυνταγματικά νομοθετήματα του Κράτους!
Μόνο με απελευθέρωση αμοιβών και επαγγελμάτων θα λειτουργήσει η αγορά, όπως λειτουργεί παντού στον πολιτισμένο κόσμο!
Αντιλαμβάνεται λοιπόν κανείς πόσο θα εξομαλυνθεί η δύσμορφη και τερατώδης αγορά, όταν μπορεί ο οποιοσδήποτε να μεταφέρει εμπορεύματα, όταν μπορεί ο οποιοσδήποτε να γίνει συμβολαιογράφος μειώνοντας αναγκαστικά τις τιμές, ή όταν μπορεί ο κάθε δικηγόρος και μηχανικός να διαπραγματεύεται την αμοιβή του κατά περίπτωση!
Θα πρέπει κάποτε να μπορεί ο καθένας Έλληνας να ανοίξει περίπτερο, προποτζίδικο, συμβολαιογραφείο, φαρμακείο, ή ότι άλλο επιθυμεί, δίχως όλες αυτές οι επαγγελματικές κατευθύνσεις να αποτελούν κρατικά… τρόπαια που απονέμονται σε Ολυμπιονίκες, ποδοσφαιριστές, ή μεταφέρονται από χέρι σε χέρι με υψηλά αντίτιμα, ερήμην των υπόλοιπων Ελλήνων! Η εμμονή του κράτους να επιβραβεύει όποιον κρίνει, είτε με παραχώρηση άδειας άσκησης κλειστού επαγγέλματος, είτε με… πρόσληψη στην Πολεμική Αεροπορία (!) θα πρέπει να σταματήσει! Η Ελλάδα δεν είναι αφρικανική χώρα, οι οποίες μας έχουν προ πολλού ξεπεράσει σε ευνομία και σοβαρότητα!
Έως πότε λοιπόν οι κυβερνήσεις που εμείς εκλέγουμε και που εντέλλονται από το Σύνταγμα και τη λαϊκή εντολή να προστατεύουν τα συμφέροντα του συνόλου του Ελληνικού λαού, θα μας καθιστούν ομήρους στις ορέξεις και τα συμφέροντα των ποικιλώνυμων συμφερόντων; Έως πότε οι κάθε λογής επαγγελματίες θα πιέζουν, απειλούν ή εκβιάζουν τις ασθενούς άμυνας κυβερνήσεις μας για να τους κάνουν «χάρες» οι οποίες πληρώνονται επώδυνα από τους υπόλοιπους φορολογούμενους; Έως πότε θα καταστρατηγείται το γράμμα και το πνεύμα του Συντάγματος από κάθε υπουργό ή υφυπουργίσκο που έχει τους «λόγους» του να υποχωρεί στις πιέσεις, θεωρώντας πως το κόστος από τον «ανοργάνωτο» και εύκολα ποδηγετούμενο λαό είναι μικρότερο από αυτό που προξενούν οργανωμένα συμφέροντα που παραλύουν όποτε θελήσουν τη χώρα, εξουθενώνοντας αυτούς τους ίδιους που απομυζούν επί χρόνια;
Σύμφωνα με μελέτη του ΙΟΒΕ, το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων και μία γενικότερη απελευθέρωση των αγορών, θα μπορούσε να ενισχύσει την ανάπτυξη κατά 13,2% σε διάστημα μιας τετραετίας και να οδηγήσει σε αύξηση των μισθών κατά 10,8%!
Ακόμα και τα στοιχειωδέστερα δικαιώματά μας ως π.χ. καταναλωτών προστατεύθηκαν από Ευρωπαϊκούς θεσμούς, όπως ο Συνήγορος του Καταναλωτή. Την προστασία μας από τη θηριώδη και κοστοβόρα Δημόσια Διοίκηση την ανέλαβαν άλλοι Ευρωπαϊκοί θεσμοί, όπως ο Συνήγορος του Πολίτη, ή ο Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης. Οι δικές μας κυβερνήσεις στάθηκαν έως τώρα αδύναμες, απρόθυμες ή ανίκανες να υποστηρίζουν τα στοιχειώδη δικαιώματά μας!
Αφού δεν γινόταν να αρθεί ο αναχρονισμός των «κλειστών» επαγγελμάτων από τις ελληνικές κυβερνήσεις και χρειάζεται να γίνει από τους… αλλόφυλους, καλώς να γίνει έτσι! Ξένοι μας δημιούργησαν ως κράτος, ξένοι θα μας ευπρεπίσουν!
by opctester
